-
1 ἤπιος
1 of persons, gentle, kind,πατὴρ ὣς ἤπιος αἰεί Il.24.770
, cf. Od.2.47, 234; of a monarch, ἀγανὸς καὶ ἤ. ib. 230, 5.8. cf. 14.139;ἡνίοχος Il.23.281
: c. dat. pers., , cf. Od.10.337, etc.;ἤ. ἀνθρώποισι καὶ ἀθανάτοισι θεοῖσι Hes.Th. 407
;ἠπιώτερος τοῦ πατρός Hdt. 5.92
.ζ; of the gods,σωτῆρας.. ἠπίους θ' ἡμῖν μολεῖν S.Ph. 738
;θεὸς ἀνθρώποισιν -ώτατος E.Ba. 861
; cf. Ar.V. 879 (lyr.);ἐχίδνης οὐδὲν -ωτέρα E.Alc. 310
; οὐδέ πω ἤπιος appeased, Id.Med. 133: later in Prose, 1 Ep.Thess.2.7, 2 Ep.Ti.2.24.2 of feelings, words, etc., εἴ μοι κρείων Ἀγαμέμνων ἤπια εἰδείη had kindly feeling towards me, Il.16.73;ὁμῶς δέ τοι ἤπια οἶδε Od.13.405
, cf. 15.557;ἤ. δήνεα οἶδε Il.4.361
; μῦθος ἤ. Od.20.327; ὀργαί, φρένες, E.Tr.53, Fr.362.6;πρὸς τὸ -ώτερον καταστῆσαί τινα Th.2.59
.3 of heat and cold, mild, less intense,τὸ πνῖγος -ώτερον γέγονεν Pl.Phdr. 279b
, cf. Ti. 85a ([comp] Comp.); ἠπιώτεραι αἱ θέρμαι, of a fever, Hp.Epid.7.1; τὰ τοῦ πυρετοῦ ἤπια ib.5.73;αἰθέριον πῦρ ἤ. ὄν Parm.8.57
; of river-currents,- ώτερα ῥεύματα Meno Iatr.16.26
.II [voice] Act., soothing, assuaging,φάρμακα Il.4.218
, 11.515; opp. ἰσχυρά, Hdt.3.130, cf.7.142 ([comp] Comp.); ; (lyr.); ποτήματα soft drinks, opp. φαρμακώδη καὶ δριμέα, Sor.2.44: [comp] Sup., Phld.Ir.p.44 W.2 ἤπιον ἦμαρ c. inf., a day favourable for beginning a thing, Hes.Op. 787.III Adv.- ίως Hdt.7.105
, 143, S.El. 1439 (lyr.);ἠ. ἀμείψασθαι Hdt.8.60
; χρήσετ' αὐτή σοι τότ' ἠ. Men.Epit. 495: [comp] Comp.-ωτέρως, ἔχειν πρός τινα D.56.44
;- ώτερον καὶ κηδεμονικώτερον Phld.Piet.65
: [comp] Sup.- ωτάτως Hsch.
-
2 ἀγανός
A mild, gentle, of persons or their words and acts,ἀ. καὶ ἤπιος ἔστω σκηπτοῦχος βασιλεύς Od.2.230
, 5.8;ἀ. ἐπέεσσιν Il.2.164
, 180, etc.;μύθοις ἀ. Od.15.53
;εὐχωλῇς Il.9.499
, Od.13.357;δώροισι Il.9.113
;Ἀτθίς Sapph.Supp.25.15
;λόγοις Pi.P.4.101
; ὀφρύι ib.9.38; Trag. only in A.Ag. 101;αὐλῶν ἀγαναὶ φωναί Mnesim.4.56
.2 in Hom. freq. of the shafts of Apollo and Artemis, as bringing an easy death,ἀλλ' ὅτε γηράσκωσι.., Ἀπόλλων Ἀρτέμιδι ξὺν οἷς ἀγανοῖς βελέεσσιν ἐποιχόμενος κατέπεφνεν Od.15.411
, cf. 3.280, Il.24.759, etc.: [comp] Sup.ἀγανώτατος Hes.Th. 408
, Pi.Fr. 149, Them.Or.20.234a. Adv.- νῶς Anacr.51.1
, E.IA 601: [comp] Comp.ἀγανώτερον, βλέπειν Ar. Lys. 886
.—Poet. and late Prose, Them.l.c. -
3 ἤπιος
ἤπιος, bei Hes. Th. 407 u. bei den Attikern gew. 2 Endgn (verwandt mit ἔπος, εἰπεῖν, ὁ ἐν λόγῳ πάντα ποιῶν, durch freundliches Zureden begütigend u. durch magisches Besprechen Schmerzen lindernd), – 1) mild, gütig; von einem Herrscher, neben πρόφρων u. ἀγανός, Od. 2, 230; πατὴρ ἃς ἤπιος ἦεν 2, 47; ἐϑέλω δέ τοι ἤπιος εἶναι Il. 8, 40; εἴ μοι Ἀγαμέμνων ἤπια εἰδείη 16, 72, wenn er mir wohlgesinnt wäre, vgl. Od. 13, 405. 15, 39; ἤπια δήνεα οἶδε Il. 4, 361; von den Göttern gegenüber den Menschen, gnädig, ϑεὸς ἀνϑρώποισιν ἠπιώτατος, Dionysus, Eur. Bacch. 861, vgl. Anth. (IX, 524. 525); σωτῆρας αὐτοὺς ἠπίους ϑ' ἡμῖν μολεῖν Soph. Phil. 728; τοῖς ἀνϑρώποις, gegen die Menschen, Ar. Vesp. 879. – Vom Charakter, sanft, ἤπιοι ὀργαί Eur. Tr. 53; τὸ ὀργιζόμενον τῆς γνώμης πρὸς τὸ ἠπιώτερον καὶ ἀδεέστερον καταστῆσαι, mildern, besänftigen, Thuc. 2, 59; Sp.; – μῠϑος, Od. 20, 327; φωνή, Tim. ecl. Ath. VIII, 342 a; τὸ πνῖ. γος ἠπιώτερον γέγονεν, ließ nach, wurde milder, Plat. Phaedr. 279 b, wie φλέγμα Tim. 85 a u. sonst von Krankheiten. – Adv. ἠπίως, sa n st, ἐννέπειν Soph. El. 1431; ἠπιωτέρως ἔχειν πρός τινα, milder sein gegen Einen, Dem. 56, 44; vgl. Plut. Timol. 7, wo der Ggstz ist ἡ ὀργὴ παρώξυνεν. – 2) φάρμακα, schmerzstillende Heilmittel, Il. 4, 218. 11, 515. 830; κράσεις ἠπίων ἀκεσμάτων Aesch. Prom. 480; ἤπια φύλλα Soph. Phil. 691; so auch Her. 3, 130. 7, 142. – Aber ἤπιον ἦμαρ = günstig, förderlich Etwas zu thun, Hes. O. 789, dem ἄρμενος entsprechend. – Auch Beiwort des Asklepios, Lycophr. 1054.
-
4 χαλεπός
χαλεπός, schwer, a) lästig, drückend, auch unangenehm, widrig, schädlich, übel; Hom. κεραυνός Il. 14, 417, ἄνεμοι Od. 12, 286, ϑύελλα Il. 21, 335, δεσμός 5, 391, πόνος Od. 23, 250, γῆρας Il. 8, 103, πένϑος Od. 6, 169, ἄλγος 2, 193, ἄεϑλοι 11, 622, χαλεπώτερον ἄλλον ἄεϑλον 11, 624, ἄλη 10, 464; τὰ χαλεπά, Drangsal, Mühsal, Noth, Gefahr, Unglück; δύη Aesch. Spt. 210; χαλεποῦ γὰρ ἐκπνεύματος εἶσι χειμών Suppl. 171; Soph. Trach. 1263; μόχϑοι Eur. El. 1252; συμφορά Hipp. 767, u. öfter; καὶ ἐπίπονος Plat. Rep. II, 364 a; καὶ δεινὸν πάϑος Polit. 308 a; τιμωρία πολὺ χαλεπωτέρα Apol. 39 c; τὸ χαλεπὸν τοῦ πνεύματος, die Heftigkeit des Windes, Xen. An. 4, 5,4; χαλεπὰ ἦν πάντα Cyr. 4, 1,8; ἡ ἐςβολὴ αὕτη χαλεπωτάτη ἐγένετο τοῖς Αϑηναίοις Thuc. 3, 26; auch μῦϑοι, Od. 17, 395, u. oft ἔπεα; auch χαλεπῷ ἠνίπαπε μύϑῳ, mit hartem Schelt- oder Schmähwort, Il. 2, 245. 17, 141; so ὀνείδεα 3, 438; ὁμοκλαί Od. 17, 189; χαλεπὴ φῆμις ist üble Nachrede, böser Leumund, Od. 14, 239. 24, 201; einzeln auch bei Sp.; vom Menschen, mit dem schwer umzugehen ist, verdrießlich, unwillig, auch hart, feindlich, böse, im Ggstz von ἀγανὸς καὶ ἤπιος, Od. 2, 232. 5, 10; χαλεποὶ δέ μιν ἄνδρες ἔχουσιν, ἄγριοι 1, 198; 8, 575 χαλεποί τε καὶ ἄγριοι, οὐδὲ δίκαιοι; τινί, gegen Einen, ἀλλ' αἰεὶ χαλεπὸς εἶς δμωσὶν Ὀδυσσῆος 17, 338; vgl. noch χαλεπὸς δέ τις ὤρορε δαίμων 19, 201; ϑεοῦ μῆνις Il. 5, 178, vgl. 12, 624; καὶ δύσκολος Ar. Vesp. 942; Andoc. 4, 36 sagt vom Alcibiades οὕτω χαλεπός ἐστιν, ὥςτε οὐ περὶ τῶν παρεληλυϑότων ἀδικημάτων αὐτὸν τιμωροῦνται, ἀλλ' ὑπέρ τῶν μελλόντων φοβοῦνται; so auch Plat. κριταί Critia. 107 d; Ggstz von πρᾷος, Rep. II, 375 c; ἐχϑρός Xen. An. 1, 3,12; auch von Hunden, 5, 8,24. – b) schwer, schwierig auszuführen, was mit Mühe, Anstrengung od. Gefahr für den, der es unternimmt, verbunden ist, χαλεπόν σε πάντων ἀνϑρώπων σβέσσαι μένος Il. 16, 620, vgl. Od. 20, 313. 23, 81; χαλεπὸν γάρ Il. 19, 80; χαλεπόν τοι Κρονίωνος παισὶν ἐριζέμεναι 21, 184; u. so mit dem inf. auch Od. 4, 651. 11, 156 u. sonst; χαλεπὰ ἔρις ἀντιάσαι Pind. N. 10, 72; χαλεπὸν ἔργον Ar. Lys. 1112; τραχεῖα καὶ χαλεπὴ ὁδός Plat. Rep. I, 328 e; χαλεπὸς προςπολεμεῖν ὁ βασιλεύς Isocr. 4, 138; ἀλλ' οὐ χαλεπόν, das ist ja nicht schwer, Plat. Parm. 126 c; χαλεπὸν ἤρου καὶ παντάπασιν ἄπορον Soph. 237 c; χαλεποὶ ξυγγενέσϑαι εἰσίν Rep. I, 330 c, vgl. Phaedr. 275 b; ο ὐκέτι χαλεπὰ εὑρεῖν Rep. III, 412 b; ἡ ἐςβολὴ χαλεπωτάτη ἐγένετο τοῖς Ἀϑηναίοις Thuc. 3, 26; χαλεπὸς τρέφειν Xen. Cyr. 1, 3,3, u. oft. – Adv. χαλεπῶς, schwer, schwierig; ἔνϑα διαγνῶναι χαλεπῶς ἦν ἄνδρα ἕκαστον Il. 7, 424; χαλεπῶς δέ σ' ἔολπα τὸ ῥέξειν 20, 186; Hes. O. 686; – χαλεπῶς ἔχειν, sich übel befinden, ὑπὸ τραυμάτων, ὑπὸ πότου, Plat. Theaet. 142 b Conv. 176 a; schwer sein, Thuc. 3, 53 u. A.; – χαλεπῶς ἔχειν τινί, auf Einen aufgebracht, zornig sein, Xen. An. 6, 2,16. 7, 5,16, wie Plut. T. Graech. 21; ἐπί τινι, über Etwas, Dem. 20, 135 u. A.; auch ἔν τινι, Plut. Timol. 11; – χαλεπῶς φέρειν τι, Etwas übel aufnehmen, graviter ferre, Plat. Conv. 706 d Rep. I, 330 a; Thuc. 2, 16; auch χαλεπωτέρως, 2, 50. 8, 40.
-
5 χαλεπός
χαλεπός, schwer, (a) lästig, drückend, auch unangenehm, widrig, schädlich, übel; τὰ χαλεπά, Drangsal, Mühsal, Not, Gefahr, Unglück; τὸ χαλεπὸν τοῦ πνεύματος, die Heftigkeit des Windes; χαλεπῷ ἠνίπαπε μύϑῳ, mit hartem Schelt- oder Schmähwort; χαλεπὴ φῆμις = üble Nachrede, böser Leumund; vom Menschen, mit dem schwer umzugehen ist: verdrießlich, unwillig, auch hart, feindlich, böse, im Ggstz von ἀγανὸς καὶ ἤπιος; τινί, gegen einen; (b) schwer, schwierig auszuführen, was mit Mühe, Anstrengung od. Gefahr für den, der es unternimmt, verbunden ist; ἀλλ' οὐ χαλεπόν, das ist ja nicht schwer. Adv. χαλεπῶς, schwer, schwierig; χαλεπῶς ἔχειν, sich übel befinden; schwer sein; χαλεπῶς ἔχειν τινί, auf einen aufgebracht, zornig sein; ἐπί τινι, über etwas; χαλεπῶς φέρειν τι, etwas übel aufnehmen, graviter ferre
См. также в других словарях:
ήπιος — α, ο (AM ἤπιος, ία, ον και ἤπιος, ον) 1. (για πρόσ.) αυτός που δεν εξάπτεται, πράος, ήρεμος («ἀγανὸς και ἤπιος», Ομ. Οδ.) 2. (για καιρικές καταστάσεις) αυτός που δεν είναι πολύ ψυχρός, ο εύκρατος («ήπιος χειμώνας») 3. (για νόσους ή επιδημίες)… … Dictionary of Greek
αγανός — ή, ό 1.αυτός που δεν είναι υφασμένος πυκνά, κρουστά, αραιός: Το πανί είναι ψιλό κι αγανό. 2. χαλαρός, ήπιος: Ο κόμπος ήταν αγανός και λύθηκε … Νέο ερμηνευτικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας (Новый толковании словарь современного греческого)
αγανός — ή, ό (Α ἀγανός, ή, όν) ήπιος, ήσυχος, πράος νεοελλ. 1. αυτός που δεν είναι σφιγμένος, ο χαλαρός 2. (κυρίως για υφάσματα και πλεκτά) ο αραιά υφασμένος ή πλεγμένος, απαλός, μαλακός, διαφανής, αραιοπλεγμένος, αραιοϋφασμένος αρχ. (στον Όμηρο συχνά… … Dictionary of Greek
